تغییر متابولیسم سلولهای چربی تأثیری بر مقاومت به انسولین ندارد

 8 ژانویه 2015- درمسابقه ی یافتن راهی ایمن و موثر برای مقابله با چاقی، بیشتر توجهات بر فرآیندهای شیمیایی ذخیره  و استفاده از انرژی متمرکز شده است اما یک مطالعه ی جدید بروی موشها نشان داد حتی یک روش هدفمند که فقط برای تحت تأثیر قرار دادن سلولهای چربی بکار می رود ممکن است درمان نهایی چاقی نباشد.

 نتایج این  تحقیق درشماره ی ماه ژانویه ی مجلهی Cell Reportsمنتشر شده است.

پرفسور Wolfgangاستاد بیوشیمی در دانشگاه  جان هاپکینز می گوید: پیشنهاد می شود برای مقابله با چاقی کارآیی فرآیندی که  سبب شکسته شدن چربی ها در داخل سلولهای چربی به انرژی مفید می شود را کاهش دهیم به این ترتیب برای جبران کمبود انرژی مفید، سلولها مجبور به سوزاندن مقادیر بیشتری چربی می شوند و این درست همانند باز کردن  پنجره در زمان  روشن بودن بخاری است به این ترتیب حرارت به بیرون  منتقل می شود.

 او می گوید: اما  در این تحقیق، سناریوی متضادی آزمایش شد: اگر سلولهای چربی نتوانند چربی بسوزانند آیا موشها بیشتر به چاقی مستعد می شوند ، پاسخ این سوال با کمال تعجب منفی بود. سلولها از فرآیندی به نام اکسیداسیون برای شکستن چربیها و تبدیل آنها به انرژی مفید استفاده می کنند چه این چربیها ازمواد غذایی بدست آمده  باشد و چه از چربیهای ذخیره ی بدن باشد.

برخی از محققان این تئوری را مطرح می کنند که محصولات جانبی اکسیداسیون ممکن است  مسئول  تحریک  التهاب درسلولهای چربی باشند که به نوبه ی خود به مقاومت به انسولین و در نهایت دیابت  منجر می گردد.

 درتحقیقات قبلی تأثیر اخلال دراکسیداسیون چربی ها در تمام  سلولهای جانوری آزمایش گردید اما  گروه تحقیقاتی پرفسور Wolfgangمی خواستند بدانند اگر این  فرآیند تنها در سلولهای چربی مختل شود چه اتفاقی می افتد. آنها دریافتند که با تغییر ژنتیکی در سلولهای چربی  و از خاموش کردن ژن بسیار مهم فرآیند اکسیداسیون چربی در این سلولهه در موش پس از تغذیه با رژیم  پرکالری به مدت  چندین ماه نشانه های دیابت ظاهر می شود.

 پرفسور Wolfgangمی گوید: بنظر می رسد اکسیداسیون اسیدهای چرب تنها عامل ایجاد مقاومت به انسولین نیست.

پس از مقایسه ی  موشها فاقد ژن اکسیداسیون چربی با موشهای طبیعی دانشمندان دریافتند حتی پس از تغذیه ی این موشها با رژیم پرچرب به مدت  چند ماه وزن هر دو  نوع موش یکسان افزایش می یابد و این موضوع بسیار حیرت انگیز است.

دکتر Wolfgangمی گوید: ما انتظار داشتیم سلولهای چربی قهوه ای  درموشهای نرمال مقادیر زیادی چربی برای گرم ماندن بدن خود بسوزانند و نسبت به موشهایی که نمی توانند چربی بسوزانند لاغرتر باشند، اما چنین نبود. بنظر می رسد سیستمهای دیگری دراین موضوع  نقش داشته باشند  بطوریکه  هنگام مختل شدن فرآیند اکسیداسیون درسلولهای چربی این مسئله را جبران می کند  اگر چه ما هنوز نمی دانیم  چه مسیرها یا سیستم هایی نقش جبرانی را بازی  می کنند.

 او می افزاید: به عبارت دیگر بهتر است ژاکت  خود را بپوشانید زیرا  احتمالاً گرم نگهداشتن بدن سبب  افزایش وزن نمی شود.

 منبع : www.sciencedaily.com/releases/2015/01/150108125951.htm